گزارش تخصصی چگونه دانش آموزان را با استفاده از وسایل الکترونیکی به درس ریاضی علاقمند کنم
فرمت فایل ورد و قابل ویرایش
تعداد صفحات: 13
مختصری از گزارش تخصصی :
چکیده
باتوجه به اهمیت درس ریاضی ،وعدم علاقه به آن از سوی دانش آموزان که منجر به ناتوانی دریادگیری شده همچنین باعث افت تحصیلی واتلاف بودجه شده وبه سرزنش وتحقیردانش آموزان،تشکیل خودپنداره ضعیف وکاهش عزت نفس آنان انجامیده وباعث می گرددکه اعتمادبه نفسشان ضعیف شود.ازاین رووبر اساس وظیفۀ خطیر الهی و تعهد شغلی خود واحساس مسولیتی که در برابر دانش آموزان خود داریم، باید سعی کنیم در صدد رفع این مشکل برایم.بنابراین تصمیم گرفتم در ابتدای امر علل بی علاقگی دانش آموزان را نسبت به درس ریاضی ریشه یابی نمایم وسپس به حل آن مبادرت ورزم.
مقدمه
درس ریاضی بدون شک یکی ازمهم ترین درس هایی است که دانش آموزان تمام مقاطع تحصیلی به دانستن و درک آن احتیاج دارند. بسیاری از دانش آموزان به دلایل گوناگون ازجمله شیوه تدریس آموزگارتجربه های ناموفق، فشارهای والدین، کم تمرینی و دشواری در یادگیری مفاهیم ریاضی چنان از این درس دچار ترس و اضطراب می شوند و ازخود مقاومت نشان می دهندکه گاهی ساده ترین اعمال ریاضی راهم نمی توانند انجام دهنددرحالی که امروزه باتوجه تسلط رشته ریاضی برعلوم وتکنولوژی جدیدضرورت بیشتری برای یادگیری این علم و فهم و درک قوانین آن حس می شود. از این روآنچه آموزگاران نیازبه دانستن آن دارند،ساده سازی در مفاهیم، تاکید بر مبانی اولیه علم ریاضی و ارائه تمرین ها و مثال های گوناگون است ومهم تراز همه اینها ایجاد انگیزه است و بهترین انگیزه که مخصوصا در یادگیری و علاقه به ریاضی نقش عمومی ایفامی کند بیان ریشه های تاریخی وبیان تارخ ریاضیات درپیشرفت ریاضی می باشد.به طورخلاصه می توان گفت که مفاهیم ریاضی، یکی ازاثربخش ترین وکارآمدترین مواددرسی می‌باشد.به طوری که مبینی(۱۳۸۰) به نقل از ریچارد کورانت دراین زمینه می‌گوید:«ریاضیات یکی ازعالی ترین تراوش‌های اندیشه آدمی است که منعکس کنندهی ارادهی انسان و نشان دهندهی سیر عقل و برهان و همچنین بیان کنندهی میزان علاقهی بشر به کمال و زیبایی است.» نقش بنیادی علم ریاضی در پیشبرد سایر علوم وفنون نیز مورد پذیرش همگان است به طوری که نرسیدن به هدف‌های آموزشی در زمینهی ریاضی موجب ضعف ، ناتوانی و دست نیافتن به اهداف مربوط به پیشرفت علوم و فنون دیگر خواهد بود.( مبینی،۱۳۸۰،ص۱۵