دانلود گزارش تخصصی تقویت مهارت طناب زنی در دانش اموزان با روش های مناسب
تعداد صفحات 36صفحه
فرمت فایل ورد و قابل ویرایش
قسمتی از فایل
چکیده : عادات حرکتی نامناسب، فقر حرکتی، شرایط نامناسب محیطی و با مشخصه تدریجی بودن به ویژه در دوران کودکی و سنین رشد در دانشآموزان بروز میکند؛ رشد روز افزون تکنولوژی و ماشینی شدن زندگی و آپارتمان نشینی باعث ایجاد فقر حرکتی و نیاز شدید به پرداختن به راهکارهای سهل الوصول و اثربخش در جهت جبران این مشکلات را بیشتر میکند.یکی از ساده ترین و در عین حال موثرترین ورزش که حتی در منزل نیز می توان انجام داد ورزش طناب زنی می باشد . طناب زنی یک فعالیت بدنی کامل است ،آمادگی قلب و عروق را بهبود می بخشد ،موجب تعدیل و تترکیب بدن میشود. هماهنگی عصب و عظله را بهبود میبخشد ،چابکی را زیاد میکند،موجب بهبود ریتم حرکت می شود،سرعت عمل و عکس العمل را زیاد میکند و توان بدنی را توسعه میدهد. فشارههای عصبی راکم میکند،اعتماد بنفس را زیاد میکند و دلواپسی و افسردگی را کاهش میدهد. فعالیتی آسان و کم هزینه است برای اجرا نیاز به فضا و امکانات خاصی ندارد و در تمام فصول سال اجرا است .از نظر ایمنی بی خطر است.به عنوان یک رقابت و تفریح سالم مورد استفاده قرار گیرد به تنهایی و یا به صورت گروهی قابل اجرا است و کار گروهی و مهارت های ارتباطی را بهبود می بخشد. یکی از از جاهایی که می تواند فرهنگ طناب زنی را در دانش آموزان نهادینه سازد مدرسه می باشد و لذا باید برای این ورزش در مدارس اهمیت ویژه ای قائل شد . اینجانب در سال تحصیلی .. به عنوان معلم ورزش مشغول به خدمت بودم . یکی از مهم ترین و ساده ترین روشها برای حفظ سلامتی و تندرستی دانش آموزان ورزش طناب زنی است که بنده در ابتدای هر جلسه کلاس اجرا می کردم . در همان ابتدا چیزی که توجه مرا به خود جلب کرد ، ضعف دانش آموزان در طناب زنی بود . با دیدن این مشکل به فکر افتاد با بررسی و تجریه تحلیل آن ، مهارت طناب زنی را در دانش آموزان افزایش دهم . بعد از تجریه و تحلیل اطلاعات ، با استفاده از روش هایی همچون آموزش ، تمرین بیشتر و تشویق دانش آموزان این مهارت را در آنها تقویت نمودم . نکات کلیدی : دانش آموزان ، طناب زنی ، افزایش مهارت مقدمه در جامعه ماشینی امروز فقر حرکتی به همراه عادات حرکتی نادرست در کودکان و نوجوانان، تهدیدی اساسی برای تندرستی حال و آینده این گروه سنی بوده، که جامعه را مستعد گسترش انواع گوناگون ضعف های عضلانی و ناهنجاری های اسکلتی طی دهه های آینده می کند. طناب بازی یک ورزش ساده است که کودکان و نوجوانان برای بازی یا ورزش از روی طناب میپرند. در طناببازی یک یا چند شرکت کننده طناب را طوری تاب میدهند که از زیر پاها و بالای سرشان بگذرد. ممکن است یک شرکتکننده طناب را بچرخاند و خود از رویش بپرد یا چند شرکت کننده (دستکم سه نفر) به ترتیب دو نفر طناب را بچرخانند و یکی از روی آن بپرد. شکل چند نفره ی این بازی را با دو طناب هم انجام میدهند. از زمان پیدایش بشر، انسان به دلایل مختلف پریده است، چه به شکل رقص، بازی کردن، یا فرارکردن از دست دشمن. پرش روی دو پا یا پرش رو یک پا (لیلی) عملی ساده و طبیعی است که برای بقاء، رشد و توسعه ی بشر ضروری بوده است.اولین دلیل ملموس طنابزنی را در نقاشی های قرون وسطی، جایی که بچه ها حلقه یا تسمه های دور بشکه را میچرخاندند و در خیابانهای ناصاف اروپا طناببازی میکردند، میتوان دید. گرچه منشاء دقیق طنابزنی نامشخص است، نخستین کاوشگران برای اولین بار در سفرهای مأموریتی خود مشاهده کردند که بومیان یا ساکنان اولیه (به ویژه در استرالیا) با نی و مو انگور نرم طناب بازی میکردند. طنابزنی به سال 1600 میلادی، یعنی هنگامیکه مصریها از موانگور برای طنابزنی استفاده میکردند، برمیگردد. زمانی، طنابزنی فقط به عنوان یک بازی دخترانه، که همراه با آوازهای همقافیه اجرا میشد، تصور میگردید. بازی که پسرها آن را دخترانه میپنداشتند. از آنجائیکه بشر همیشه پذیرای هنجارهایی (اصولی) است که جامعه تعیین میکند، ابتکار و خلاقیت، خطرناک و حتی منع شده (حرام) در نظر گرفته میشود. طنابزنی، مانند سایر فعالیتهای دیگر، در زمان باستان، مراسمی مردانه بود و برای زنان ممنوع میبود